Αγάπη....Τί δύσκολο πράγμα....!!!!!!

Καλοκαιρινές αγάπες... Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα μείνουν παντοτινές. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι και οι χειμωνιάτικες αγάπες μπορούν να μείνουν παντοτινές. Κανείς...

 Η αγάπη είναι ένα πράγμα μυστήριο, ανεξήγητο, περίεργο, αλλά τόσο μα τόσο όμορφο και γλυκό. Δεν μπορεί κανείς να ερμηνεύσει πως γίνεται να αρχίσει η καρδιά να χτυπά πιο δυνατά και πιο γρήγορα μόλις τον/την δεις ξαφνικά απέναντι σου, αδιαφορώντας αν υπάρχουν και άλλοι χίλιοι άνθρωποι δίπλα σου. Πως γίνεται η μορφή του/της να θυμίζει έναν άγγελο που μόλις κατέβηκε στη γη, μόνο για σένα. Πως γίνεται να θες απελπισμένα να βρεθείς κοντά του/της και να μοιραστείς μαζί του/της όλες σου τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τα θέλω σου.

Μπορεί στην αρχή βέβαια να μη σε νοιάζουν πολλά πράγματα, παρά μόνο να είσαι κοντά του/της και να ζεις τον έρωτα σου. Όμως στην πορεία, πρέπει να σκεφτείς σοβαρά αν αυτή η αγάπη αξίζει να την διεκδικήσεις για πάντα (γιατί υπάρχουν και ΄΄αγάπες΄΄ που κρατούν για λίγο καιρό, γιατί υπάρχουν διαφορές που εμφανίζονται σε λίγο καιρό). Και πιστέψτε με υπάρχουν αγάπες που αξίζει να προσπαθήσεις γι' αυτές. Μη μένουμε στα μικροπροβλήματα που δημιουργούνται στην καθημερινότητα μας. Είναι λογικό να υπάρξουν οι μικροσυγκρούσεις, οι μικροεντάσεις, οι μικροπαρεξηγήσεις. Δεν είμαστε πλασμένοι για να είμαστε τέλειοι. Ούτε βρισκόμαστε σ' ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο. Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά θα πρέπει να διδασκόμαστε από αυτά και να μην τα επαναλάβουμε ξανά. Όλοι θα νευριάσουμε και θα θεωρήσουμε εκείνη την ώρα ότι εμείς είχαμε δίκιο και ο σύντροφός μας το άδικο, αλλά μόλις ηρεμήσουμε και δούμε ότι και εμείς φταίξαμε, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το λάθος μας ώστε να μην υπάρξει άλλη ένταση χωρίς λόγο. Αν υπάρχει συνεννόηση, κατανόηση και αλληλοεκτίμηση, όλα διορθώνονται. Δεν υπάρχει λόγος για μικροπροβλήματα (εκτός αν υπάρχει πιο βαθύ πρόβλημα, οπότε πάει αλλού η δουλειά), να είμαστε συνέχεια στενοχωρημένοι, πικραμένοι και να μην μπορούμε να βρούμε ησυχία μέσα στην σχέση μας.

Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για μια πετυχημένη σχέση, συμβίωση, γάμο κ.α. Κανείς δεν μπορεί να πει το μυστικό για να τα καταφέρεις να είσαι για πάντα με τον/την σύντροφο σου. Αν υπάρχει Αγάπη, Σεβασμός και αμοιβαίες υποχωρήσεις, τότε όλα θα πάνε καλά. Μια σχέση κρατιέται με προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Ποτέ τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο. Συνέχεια πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο της σχέσεις μας, γιατί έτσι θα νιώθουμε πιο γεμάτοι, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

 Στη σημερινή εποχή είναι δυσεύρετη η αγάπη, γι' αυτό όσοι την έχουμε πρέπει να την κρατήσουμε γερά, για να μπορέσουμε να την μεταδώσουμε και στους δίπλα μας. Μόνο έτσι θα είμαστε για πάντα ευτυχισμένοι με τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας. Και το κυριότερο, όταν κρατήσεις μια σχέση σε δύσκολες καταστάσεις, τότε αξίζει ακόμα πιο πολύ να παλέψεις γι' αυτή. Γιατί εκεί καταλαβαίνεις πραγματικά το μέγεθος της αγάπης. Με τον άνθρωπο που αγαπάς όταν μοιράζεσαι την λύπη σου κόβεται στα δυο και την αντιμετωπίζεις πιο εύκολα, με μια γλυκιά κουβέντα του/της, ένα άγγιγμα, μια του/της ζεστή ματιά και όταν μοιράζεσαι την χαρά είναι η χαρά σου διπλή, με γέλια, τραγούδια και απέραντη ευτυχία. Για πάντα.......

Λίζα Σ. 

Η σχέση μαθητή-δασκάλου( καθηγητή )

Όπως γνωρίζουμε το σχολείο είναι η 2η οικογένεια & το 2ο σπίτι του κάθε παιδιού,συνεπώς & εμείς οι διδάσκοντες είμαστε οι γονείς. Η σχέση μας με τους μαθητές πρέπει να είναι συναρπαστική & τι εννοώ με αυτό,είναι καθήκον μας πέρα από την διδασκαλία να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά τις αξίες,τα ήθη,τα έθιμα & τις εμπειρίες μας από τη ζωή είτε την σχολική είτε την καθημερινή μας ρουτίνα.

Πάνω από όλα πρέπει να τα προετοιμάσουμε για έναν δύσκολο στίβο...τη ζωή.... Να τα βοηθήσουμε να μάθουν να επιβιώνουν σε διάφορες καταστάσεις,αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μαστε χαλαροί με τα παιδιά ή να τα μαλώνουμε...ποτέ δε φτάνουμε στα άκρα πάντα υπάρχει μέση λύση. Η εμπιστοσύνη είναι το κυριώτερο στη σχέση που πρέπει να υπάρχει & να μας θεωρούν οικογένεια τους.

Ο μαθητής από την άλλη έχει το χρέος όταν έχει την κατάλληλη ηλικία να σέβεται & να κατανοεί το δυσχερές έργο μας & τον σημαντικό μας ρόλο για την σωστή διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Πάντα πρέπει να βρίσκουμε λίγο χρόνο για τα παιδιά & αν δούμε κάτι ανησυχητικό να ειδοποιήσουμε τους γονείς. Μιλήστε στα παιδιά σας για εμάς & ότι δεν είμαστε " μπαμπούλες "

 Πέννυ

Φιλόλογος/Καθηγήτρια ξένων γλωσσών

 idiaiteram@gmail.com

Α' Δημοτικού: Το άγχος της πρώτης μέρας

Τα πρωτάκια του 2013.... Καλώς Ήρθατε στην 1η σχολική χρονιά σας μακρυά από το σπίτι σας. Αγαπημένες μου μανούλες & μπαμπάδες τα συναισθήματα θα είναι πολλά,από τη μια άγχος και από την άλλη μια ηρεμία μιας & οι περισσότεροι δουλεύετε.

Δε θυμάμαι πως ένιωθα εγώ όταν πήγα Α Δημοτικού πάνε & πόσα χρόνια,το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μου έλειπε η οικογένειά μου. Το άγχος της 1ης μέρας είναι αναμενόμενο μιας & ανησυχείτε για το πως θα αντιδράσει το παιδί σας εκείνη τη μέρα που θα είναι μακρυά σας.

Σας προτείνω,λοιπόν,το εξής :    

1) Αρχίστε από τώρα να το προετοιμάζετε & να του εξηγείτε πως στο σχολείο θα μορφωθεί & ότι θα κάνει νέους φίλους & δε θα βαριέται στο σπίτι.

2) Πείτε του πως θα είναι σαν να πηγαίνει στη παιδική χαρά για παιχνίδι με τη διαφορά ότι κάποιες ώρες θα πρέπει να μελετάει & μετά θα έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι.

3) Θυμάμαι στη δικιά μου τη γενιά μας λέγανε οι δικοί μας, πως αν δε διαβάζουμε δε θα προκόψουμε ή ότι θα ρθει ο γέρος να μας πάρει. Μη το φοβερίσετε τόσο πολύ ,απλά δώστε του να καταλάβει πως αν δε διαβάσει μετά δε θα το αφήσετε να παίξει.

4) Αφήστε το να αναλάβει τις υποχρεώσεις του & να το μάθει από μικρή ηλικία.

Πέννυ

Φιλόλογος/Καθηγήτρια ξένων γλωσσών

Ένα 24ωρο γεμάτο κούραση...

Γεια σας ονομάζομαι Μαρία και αποφάσισα να σας στείλω και εγώ το δικό μου 24ωρο. Όχι ότι είναι κάτι το ξεχωριστό από κάποια άλλα απλά θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

 5:00 Ξύπνημα αρκετά πρωί καθότι η δουλειά μου είναι αρκετά μακριά από το σπίτι μου και οι συγκοινωνίες καθυστερούν πολύ.

5:30 Έχω ετοιμαστεί και ξεκινάω να πειράζω τον μικρό μου να σηκωθεί γιατί το σχολικό περνάει στις 6 και πρέπει να είμαστε έτοιμοι και οι δύο. Ναι ξέρω αρκετά βάρβαρο για το παιδί αλλά τι να κάνω. Είμαι χωρισμένη και χωρίς καμία βοήθεια.

6:00 Το σχολικό κορνάρει και εμείς τρέχουμε πανικόβλητοι να το προλάβουμε.

6:10 Αφού έχω ζητήσει για εκατοστή φορά συγνώμη από τον οδηγό και τη συνοδό για την δεκάλεπτη καθυστέρηση παίρνω το δρόμο για τη στάση του λεωφορείου και παρακαλώ σιωπηλά να μην έχει περάσει και πρέπει να περιμένω το επόμενο.

6:30 Είμαι καθοδόν για την εργασία και αν σταθώ τυχερή βρίσκω κάπου να κάτσω, διαφορετικά στριμώχνομαι με τους άλλους επιβάτες σαν σαρδέλες σε συσκευασία.

 7:00 Αλλαγή συγκοινωνίας και πάλι μία από τα ίδια με το προηγούμενο μέσο.

 7:30 Αν όλα πάνε καλά εκείνη την ώρα φτάνω στη δουλειά μου. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σας περιγράψω τη μέρα μου εκεί γιατί είναι μια δουλειά που κάνω από ανάγκη και όχι γιατί μου αρέσει. Θα σας πω μόνο ότι έχω τελειώσει αρχαιολογία και φυσικά δεν μπορώ να βρω πάνω στο αντικείμενό μου. Βέβαια στις μέρες μας ακόμη και δουλειά που έχω είναι πολυτέλεια.

16:00 Αναχώρηση και επιστροφή στο σπίτι. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και φυσικά ούτε λόγος για μια θέση. Τα πόδια μου είναι πρησμένα από την ορθοστασία των οχτώ ωρών και η μέση μου αρχίζει σιγά σιγά να με προειδοποιεί πως εάν δεν κάτσω σύντομα θα σταματήσει να στηρίζει το υπόλοιπο κορμί μου.

17:15 Μετά κόπων και βασάνων φτάνω στο σπίτι μου. Αλλάζω στα γρήγορα και κάθομαι στον καναπέ.

 17:30 Το σχολικό είναι από κάτω και κορνάρει. Τρέχω να παραλάβω τον μικρό μου πρίγκιπα.

18:30 Έχουμε τελειώσει το φαγητό μας και είναι η ώρα της χαλάρωσης. Μετά από μια κουραστική και συνάμα μονότονη ημέρα βρίσκω λίγες στιγμές ξενοιασιάς στο παιχνίδι με τον γιό μου.

20:30 Έχω κάνει μπάνιο το σπουργιτάκι μου και τον νανουρίζω στο κρεβατάκι του.

21:00 Όχι η μέρα μου δεν τελείωσε ακόμη. Τώρα ξεκινούν οι δουλειές του σπιτιού. Πλύσιμο, σκούπισμα, σφουγγάρισμα και φυσικά μαγείρεμα για την επόμενη μέρα.

 23:30 Τώρα αισθάνομαι πως θα καταρρεύσω αλλά σε λίγη ώρα θα βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και αυτό μου δίνει λίγο κουράγιο.

 00:15 Ως εδώ. Δεν αντέχω άλλο. Κάνω ένα μπάνιο και πέφτω στο κρεβάτι. Όχι δεν προλαβαίνω ούτε να ακουμπήσω στο μαξιλάρι γιατί με έχει πάρει ήδη ο ύπνος.

 Αυτό είναι το δικό μου 24ωρο. Το μόνο πράγμα που μου δίνει δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω είναι ο μικρός μου πρίγκιπας , το σπουργιτάκι μου. Για εκείνον θα μπορούσα να αντέξω τα πάντα. Ελπίζω να μη σας κούρασα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

 Φιλικά Μαρία

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

Το παραμύθι ξεκινάει και διαβάστε το καλά, είναι μικρό και γλυκό μα είναι πέρα ως πέρα αληθινό... :

Ένα όμορφο πρωινό στο μυαλό μιας ξανθούλας όμορφης με το όνομα Sotiria Kounenaki , Μία ιδέα γεννιέται και σκέφτεται : γιατί να μην υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούν οι Γυναίκες
που είναι μητέρες,σύζυγοι,κόρες,φίλες,νοικοκυρές,εργαζόμενες μα πάνω απ'όλα ΓΥΝΑΙΚΕΣ, να μιλάνε ελεύθερα?

 Να γράφουν ότι θέλουν? Να συζητάνε ότι θέλουν? Πριν πολλά χρόνια λοιπόν, είχε δημιουργήσει ένα blog με το όνομα Επάγγελμα...Γυναίκα!
Το έφτιαξε αλλά έμεινε λίγο στάσιμο.....

 Κάποια στιγμή, αποφασίζει να του δώσει ζωή.. Να το γεμίσει με Γυναίκες Μοναδικές...
Για να βοηθήσει λοιπόν το blog και να κάνει ένα δυναμικό ξεκίνημα, την Δευτέρα 17/6/2013 δημιουργεί μία Ομάδα στο Facebook ( https://www.facebook.com/groups/epaggelmagynaika)

 με το ίδιο όνομα.. Επάγγελμα...Γυναίκα!

 Και μαζί της σε όλο αυτό παίρνει και δύο φίλες της... Την κοκκινομάλλα Martha Giannarea και την σοκολατί Georgia Barbari... Και όλα αλλάζουν γιατί αυτά τα τρία κορίτσια καλούν όλες τις φίλες τους να γίνουν μέλη....και τότε μία καινούργια και απίστευτη παρέα-φιλία γεννιέται...!!! Οι φίλες βάζουν και τις δικές τους φίλες και πάει λέγοντας.... Χαμός από Γυναίκες...

 Όλα είναι αλλιώς πλέον.. Η παρέα μεγαλώνει και τα τρία κορίτσια εμπλουτίζουν όλο αυτό με πολλές ιδέες.. Βρίσκουν Αξιόλογους Ανθρώπους οι οποίοι οικειοθελώς και αφιλοκερδώς παίρνουν
μέρος και συζητάνε με τις Γυναίκες, λύνοντας τους τις απορίες και δίνοντας τους συμβουλές...

 Κάπου εκεί δημιουργούν και την Σελίδα Επάγγελμα...Γυναίκα ( https://www.facebook.com/epaggelmagynaika ) περιμένοντας τα LIKE της παρέας και μετά έρχεται
και το twitter ( https://twitter.com/epaggelmagynaik ) και έχουν πλέον ολοκληρωθεί...!!! Για όλες τις Μοναδικές Γυναίκες . . . που μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις για ότι τους αρέσει,τις ενδιαφέρει,τις αντιπροσωπεύει και τις αγχώνει ή τις προβληματίζει...

 Στο epaggelmagynaika@hotmail.gr έστελναν σκέψεις, απόψεις,κείμενα, ιστορίες αγάπης, άρθρα, 24ωρα,προβληματισμούς, όμορφες ή αστείες προσωπικές στιγμές τους και τα τρία κορίτσια φρόντιζαν να τα δημοσιεύουν στο blog και στη σελίδα...

 Συζητήσεις λοιπόν, παιχνίδια,διαγωνισμοί και άλλα πολλά κάνουν αυτή την παρέα μοναδική...!!!

 

Για κάθε μία Γυναίκα που είναι ξεχωριστή...

 Η ζωή τους πλέον κυλάει με όλο αυτό το παραμύθι-δημιούργημα που έχει το όνομα Επάγγελμα...Γυναίκα!

 

Και κάθε μέρα καλούν κι άλλες Γυναίκες να έρθουν στην παρέα τους...!!!

 

 Και το παραμύθι αυτό είναι μόνο καλό και χωρίς τελειωμό...!!!

Θέλω να βρω δουλειά & δε μπορώ!

Ένα θέμα που απασχολεί πολλούς τελευταία είναι η εύρεση εργασίας...Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή που ζούμε να ψάχνουμε κάθε μέρα και να μη βρισκούμε και άντε πείτε ότι βρίσκουμε και αν δε μας πληρώσουν και αν δε μας κρατήσουν;

Υπάρχουν και ένα σωρό έξοδα δυστυχώς και στεναχωριέμαι απίστευτα που πολλοί νέοι δε μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους,να βρουν το επάγγελμα που τους αξίζει πάνω σε αυτό που σπούδασαν.Βλέπω ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις πόλεις,τα σπίτια τους,να πουλάνε ότι έχουν και δεν έχουν για να ταίσουν τα παιδιά τους.Γονείς που να έχουν φτάσει στα όρια τους,που να βλέπουν τα παιδιά τους πως πεινάνε και να μη μπορούν να κάνουν τίποτα σε περίπτωση που είναι άνεργοι.Παρατηρώ κάθε μέρα πως πολλοί μένουν στο δρόμο,ψάχνουν στα σκουπίδια....και το χειρότερο η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ!!!Οι περισσότεροι φίλοι έχουν φύγει για εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή...ως πότε πια....

Αν κοιτάξεις στη χρυσή ευκαιρία έχει πολλές δουλειές παίρνεις τηλέφωνα,τρέχεις,δίνεις βιογραφικά και μένεις με την ελπίδα για να σε πάρουν...Μακάρι να γινότανε ένα θαύμα και όλοι μας να εκπλήρωναμε τις επιθυμίες μας και τις υποχρεώσεις μας!! Κάποτε οι γονείς βρίσκανε εύκολα δουλειά τη μια πίσω από την άλλη και εμείς παλεύουμε!! Επέλεξα σήμερα αυτό το θέμα γιατί χειμώνας έρχεται και σίγουρα θα θέλουμε να κάνουμε κάτι οπότε ας προσπαθήσουμε να βρούμε μια δουλειά είτε καφετέρια είτε να φτιάχνετε κοσμήματα ή ότι άλλο σας αρέσει!!!

Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να πραγματοποιήσετε όλοι τα όνειρά σας,να είστε με τους δικούς και όλα θα έρθουν...Η αυτοκτονία δεν είναι λύση...κάντε κουράγιο και ο Θεός είναι μεγάλος..όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Μέχρι το επόμενο άρθρο εύχομαι να είστε πάντα καλά και να χαμογελάτε!!!

Φιλιά Πέννυ

ΥΙΟΘΕΣΙΑ: Τα παιδιά της καρδιάς μας!

Για πολλά χρόνια στη μέση ελληνική συνείδηση, και όχι μόνο, ήταν εγκαθιδρυμένη η άποψη ότι η «μάνα είναι καλύτερη από οποιαδήποτε τροφό». Δύσκολα κάποιος θα διαφωνήσει σε αυτό καθώς η μεγάλη και έντονη συζήτηση ξεκινά από την πρώτη λέξη αυτής της φράσης – πεποίθησης «ΜΑΝΑ». Μάνα είναι αυτή που γεννάει ή αυτή που μεγαλώνει; Χωρίς καμία αμφισβήτηση και οι δύο. Και οι δύο είναι οι όψεις ενός νομίσματος, οι δυο ιδιότητες που σου δίνουν τον τίτλο μάνα. Και παρόλο που τις περισσότερες φορές οι δυο αυτές ιδιότητες ταυτίζονται σε ένα πρόσωπο υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν γίνεται. Παιδιά που πεθαίνουν οι βιολογικοί τους γονείς, παιδιά που οι γονείς τους δεν μπορούν (για πολλούς λόγους να τα μεγαλώσουν) παιδιά που τα εγκαταλείπουν ή που τα έχουν κακοποιήσει… για όλα αυτά τα παιδιά προβλέπεται η διαδικασία της υιοθεσίας. Μια άλλη διαδικασία, νομική κυρίως, για να γίνει κανείς γονιός.

Τελικά όμως δεν είναι τόσο απλό να γίνει κάποιος πατέρας ή μητέρα και δεν αρκεί ο βιολογικός ή ο νομικός δρόμος. Γονιός γίνεσαι μέρα με τη μέρα Όταν διαμορφώνεις μια σχέση ασφάλειας και εμπιστοσύνης με το παιδί. Όταν εκείνο έχει καταφέρει να γνωρίζει μέσα του ότι όσο και να το μαλώσεις ή να του θυμώσεις τα αισθήματα αγάπης παραμένουν ισχυρά. Όταν αναγνωρίζεις ότι το παιδί έχει μια ιστορία και του αναγνωρίζεις ότι έχει βιώσει εγκατάλειψη και απόρριψη και είσαι έτοιμος / έτοιμη να δεχτείς τα συναισθήματα θυμού του παιδιού γι’ αυτό που του έχει συμβεί Όταν το παιδί εντάσσεται στην συναισθηματική συνέχεια του γονιού ακριβώς όπως και στην συγγενική Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η αγάπη είναι το πρώτο και ουσιαστικότερο βήμα αλλά όχι το μοναδικό. Βασικός ρόλος του γονιού πέρα από το «αγαπάω» είναι το «διαπαιδαγωγώ» και «οριοθετώ» Όταν έχεις αποδεχτεί τους λόγους για τους οποίους επέλεξες την υιοθεσία ως διαδρομή για να γίνεις γονιός.

Στην Ελλάδα πολλές φορές η διαδρομή της υιοθεσίας είναι δύσκολη και χρονοβόρα. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να έχουν μεγάλη υπομονή, επιμονή και σταθερότητα. Η ίδια τους η σχέση θα δοκιμαστεί μέσα από αυτή την διαδικασία αφού θα φέρει στην επιφάνεια πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Ωστόσο είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα παιδιά δεν αναζητούν «τέλειους γονείς» αλλά ανθρώπους συνεπείς ,που θα τα αγαπούν, θα τα σέβονται και θα τα μεγαλώσουν σε ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα.

Οι αρμόδιοι φορείς στους οποίους μπορεί να απευθυνθεί κάποιος / κάποια ενδιαφερόμενος / ενδιαφερόμενη είναι:

• Το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» (τηλέφωνο επικοινωνίας 210-2640600)

• Το Αναρρωτήριο Πεντέλης (τηλέφωνο επικοινωνίας 210-8109900)

 • Η Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας» (τηλέφωνο επικοινωνίας 210-9858337)

• Το Δημοτικό Βρεφοκομείο «Ο Άγιος Στυλιανός» στην Θεσσαλονίκη (τηλέφωνο επικοινωνίας 2310-940057)

 • Η Κεντρική Αρχή Διακρατικών Υιοθεσιών του Υπουργείου Υγείας (τηλέφωνο επικοινωνίας 210 – 5243343)

Από τους παραπάνω φορείς μπορείτε να πάρετε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε.

Το μεγάλο στοίχημα για το νέο Λύκειο

Αυτή την εβδομάδα θα πάρουν στη κυριολεξία φωτιά οι συζητήσεις για να κλείσει το μεγάλο deal των αλλαγών για το Γυμνάσιο-Λύκειο.Όπως μας είναι γνωστό,ο Υπουργός Παιδείας μας ενημέρωσε για το Νέο Λύκειο με τις πανελλήνιες & στις 3 τάξεις αλλά & με 1 ακόμα φορά μετά την Γ Λυκείου.

 Οι καθηγητές έχουμε ένα άγχος για το πως θα είναι το νέο σύστημα,πως θα είναι τα θέματα,η ύλη,τα βιβλία.Και σαν να μην φτάνανε αυτά έχουμε & καποιες αλλαγές & στο Γυμνάσιο & στις ώρες διδασκαλίας,οι απεργίες τον Σεπτέμβριο κλπ.

Στον κύκλο των καθηγητών επικρατεί η άποψη ότι το συγκεκριμένο σύστημα δε θα πετύχει μιας και...οι 4 φορές των πανελληνίων παραείναι πολύ για τους μαθητές & επίσης,τα θέματα θα έχουν έναν βαθμό δυσκολίας μεγαλύτερο από κάθε άλλη χρονιά.

Ευελπιστώ την 1η χρονιά & για τους μαθητές του Γυμνασίου αλλά & του Λυκείου να είναι λίγο πιο εύκολη μέχρι να μπούμε στο καινούριο κλίμα.

Πέννυ 

Φιλόλογος/Καθηγήτρια ξένων γλωσσών 

idiaiteram@gmail.com

Μαμά... στα 20 !

Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι… Υπάρχει η κατάλληλη ηλικία για να γίνει κάποια μητέρα?

Ήμουν περίπου δεκαεννέα χρονών όταν στα χέρια μου κράτησα ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Πραγματικά δεν ξέρω, ακόμη και τώρα, τι ακριβώς αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή. Δεν ξέρω αν ήταν χαρά που μέσα μου μεγάλωνε και χτυπούσε μια καρδούλα, ή αν ήταν φόβος για το τι θα γινόταν από εδώ και πέρα. Το μόνο σίγουρο ήταν πως δεν ήθελα με τίποτα να κάνω εγώ αυτή τη μικροσκοπική καρδούλα να σταματήσει να χτυπά…

Σίγουρα βοήθησε πολύ το γεγονός ότι ο σύντροφός μου είχε ακριβώς την ίδια άποψη. Το θέλαμε και οι δύο πολύ αυτό το παιδάκι και ας ήμασταν τότε και οι ίδιοι παιδιά.

Το πιο δύσκολο κομμάτι για εμένα εκείνη τη περίοδο ήταν η ανακοίνωση της εγκυμοσύνης στους δικού μας. Πώς θα το έπαιρναν? Ποια θα ήταν η αντίδρασή τους? Ήταν κάτι που με άγχωνε και με τρόμαζε πολύ.

Ευτυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα από ότι περίμενα. Οι δικοί μας αντιμετώπισαν το νέο αυτό όσο πιο ψύχραιμα γινόταν. Άλλωστε ήμασταν αποφασισμένοι. Θα παντρευόμασταν άμεσα και θα φέρναμε στο κόσμο αυτό το παιδί.

Οι μήνες πέρασαν πολύ δύσκολα. Μια άσχημη εγκυμοσύνη με έντονες ναυτίες και ιλίγγους μέχρι και το τέλος του έκτου μήνα. Η ημέρα του γάμου πλησίαζε και εγώ δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ευτυχώς μόλις μπήκα στον έβδομο μήνα τα πράγματα έγιναν λίγο καλύτερα και έτσι κατάφερα να πάω στην εκκλησία και να παντρευτώ τον άνθρωπο που αγαπούσα.

Και έφτασε η μέρα που θα έφερνα στο κόσμο το κοριτσάκι μου. Ξημερώματα Σαββάτου μου έσπασαν τα νερά. Γέννησα με φυσιολογικό τοκετό και στις 10:15 το πρωί κρατούσα στην αγκαλιά μου αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι που ήρθε στη ζωή μου για να την ομορφύνει. Τα συναισθήματά μου ήταν πολλά και διάφορα. Εκτός από χαρά και ευλογία ένιωθα και φόβο. Θα κατάφερνα άραγε να δώσω σε αυτό το μωρό όλη μου την αγάπη? Θα μπορούσα να το μεγαλώσω όπως του αξίζει ή το νεαρό της ηλικίας μου θα επηρέαζε ως ένα βαθμό την ανατροφή και διαπαιδαγώγησή του?

Όλες αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν αρκετά, ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξα και τις μοιράστηκα με τη μητέρα μου. Και τότε μου είπε κάτι που με έκανε να αλλάξω εντελώς τον τρόπο σκέψης μου. « Θα μεγαλώσεις το παιδί σου με αγάπη και αφοσίωση, τη δεδομένη στιγμή αυτό χρειάζεται από εσένα, όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους…» Αυτές οι λέξεις της με έκαναν να καταλάβω πως είχε απόλυτο δίκιο. Τη συγκεκριμένη στιγμή το μωρό μου είχε ανάγκη από στοργή και αγάπη και ήταν  κάτι που μπορούσα να του δώσω απλόχερα!

Τα χρόνια περνούσαν και το μωράκι μου μεγάλωνε και μαζί με αυτό και οι ανησυχίες μου. Προσπαθούσα να είμαι δίπλα της, να τη στηρίζω στις επιλογές της, να συζητάμε για διάφορα θέματα και να βρίσκουμε μαζί τις λύσεις σε όποιο πρόβλημα παρουσιαζόταν μπροστά μας. Προσπαθούσα και προσπαθώ ακόμα να είμαι εκτός από μαμά της και φίλη της! Άλλωστε μεγαλώναμε μαζί….

 Ομολογώ πως κάποιες φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα αλλά όταν υπάρχει αγάπη τα πάντα αντιμετωπίζονται.

Είμαι σίγουρη πως έκανα κάποια λάθη, και ποιος δεν κάνει άλλωστε? Μια μαμά στα 30 ή στα 40 είναι αλάνθαστη? Φρόντιζα όμως πάντα να τα παραδέχομαι και το κυριότερο να μην τα επαναλαμβάνω.

Θέλω να πιστεύω πως έκανα και κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Προσπαθώ να περάσω στη κόρη μου αρχές και αξίες που θα είναι τα εφόδια της για να γίνει ένας σωστός μα πάνω απ΄ όλα καλός άνθρωπος.

Σήμερα είμαι 31 και η κόρη μου 11. Στη ζωή μας έχει προστεθεί ένα ακόμη μέλος η μικρή μου κόρη που είναι 3 χρονών.  Έχουμε ο ένας τον άλλον και αυτό είναι το σημαντικό.

Μπορεί στη ζωή μου να έχω μετανιώσει για κάποιες επιλογές μου. Το σίγουρο όμως είναι ένα. Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που έγινα μαμά στα είκοσι μου χρόνια….!!!!!

 

Κ.Σ

 

 

 

Η Γεωργία αναρωτιέται..."Γιατί δεν αντιδράμε"?

ΓΕΙΑ ΣΑΣ...

 

 ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΣΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ... ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΤΕ...

 

Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ...

 

ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΟΧΗ.. ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ..

ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ.. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ? ΚΑΙ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΛΕΩ:

 

ΤΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ?

ΤΑ ΑΝΕΡΓΑ ΠΑΙΔΙΑ? ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ?

 

ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ?

ΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΡΧΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΝΟΙΚΙΟ,ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ?

ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ?

 

ΚΑΙ ΟΛΟΙ ''ΑΥΤΟΙ'' ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ? ''ΑΥΤΟΙ'' ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΚΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ...

 

ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΕΙ...

ΕΙΝΑΙ ''ΑΥΤΟΙ'' ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ...

ΠΡΕΠΕΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝ...   

 

ΚΑΙ ΛΕΩ ΕΓΩ :

ΠΟΣΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ? ΠΟΣΑ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΤΕ? ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΣΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ?

 

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΗ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΝΑ ΛΥΓΙΖΕΙΣ...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ? ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ 18ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ? ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΛΥ...

 

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ?

 

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ?

 

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ? ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ? ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ?

 

 ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ... ΑΠ'ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...

ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΥΡΙΟ Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ...!!! 

 

ΓΕΩΡΓΙΑ 

Η Λίζα μας περιγράφει το 24ωρο μιας απλής γυναίκας‏!!!!

Όλες οι γυναίκες είτε εργαζόμενες (για τις οποίες είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα),είτε απλά νοικοκυρές έχουμε ένα αρκετά δύσκολο εικοσιτετράωρο.

Το πρωινό ξύπνημα (που συνήθως είναι αρκετά νωρίς), είναι πάντα το πιο βάρβαρο κομμάτι της ημέρας μας, γιατί μόλις κλείσουμε το ξυπνητήρι αυτόματα ξέρουμε ότι αρχίζει το τρέξιμο και ότι προλάβουμε. Για τις ανύπαντρες ή για όσες δεν συζούν με κάποιο σύντροφο, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, γιατί έχουν να σκεφτούν μόνο την δουλειά τους και τον εαυτό τους (και οι δουλειές του σπιτιού γίνονται με πιο ήπιους τόνους), για τις παντρεμένες όμως και για όσες είναι και μητέρες, τα πράγματα περιπλέκονται και οι ρυθμοί αρχίζουν να γίνονται πιο γρήγοροι και πιο απαιτητικοί.

Δεν είναι ανάγκη να γράψω τις κινήσεις που κάνουμε κάθε ώρα και στιγμή, γιατί πάνω κάτω όλες μας παίρνουμε το ίδιο τρένο, κάνουμε την ίδια διαδρομή και κάνουμε στάσεις στα ίδια σημεία. Ξεκινώντας από το να ετοιμαστούμε όλοι για τις δουλειές μας (εμείς και ο σύντροφος για τη δουλειά και τα παιδιά για το σχολείο ή τον παιδικό), να παλέψουμε εκεί με ότι απαιτήσεις έχει η δουλειά μας (και σ' αυτές τις εποχές οι απαιτήσεις είναι πολύ χειρότερες), να γυρίσουμε το μεσημέρι (και άλλες το απόγευμα) εξουθενωμένες αλλά να πρέπει να ετοιμάσουμε το φαί, να πάρουμε τα παιδιά από το σχολείο του ή από τη γιαγιά, να μάθουμε το πώς πέρασαν τη μέρα τους και να ασχοληθούμε μαζί τους όσο μπορούμε για να συνεχίσουμε τα διάφορα μαζέματα του σπιτιού, τα οποία είναι καθημερινά και δεν σταματούν ποτέ. Να έρθει ο σύντροφος μας από τη δουλειά και να κάτσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι (όσο μπορεί να είναι εφικτό αυτό) και την ώρα του φαγητού να κουβεντιάσουμε από λίγο ο καθένας πως ήταν η μέρα του και αφού μαζέψουμε και ξεκουραστούμε λίγο (και αυτό όσο είναι εφικτό), να συνεχίσουμε με διάφορες άλλες δουλειές που πρέπει να γίνουν μέσα στο σπίτι. Το καλό είναι ότι στην σημερινή εποχή σε πολλά ζευγάρια υπάρχει η βοήθεια και συμπαράσταση και από τον σύντροφο και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό.

Βέβαια δεν σημαίνει ότι και οι απλές νοικοκυρές έχουν λιγότερο τρέξιμο και λιγότερες έννοιες από τις εργαζόμενες. Απλά οι ο χρόνος είναι λίγο πιο εύκολος για εκείνες. Δεν χρειάζεται να τρέχουν μετά τη δουλειά για να φτιάξουν τα πράγματα στο σπίτι. Αλλά το τρέξιμο είναι μεγαλύτερο, γιατί οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται επειδή είναι στο σπίτι.

Το σημαντικότερο λοιπόν για μένα είναι να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, με το σύντροφο μας και με τα παιδιά μας και όλα θα γίνουν. Μη δίνουμε περισσότερο βάση στις δουλειές και ξεχνάμε όλα τα άλλα. Οι δουλειές δεν σταματάνε ποτέ. Πρέπει να περνάμε όσο μπορούμε καλλίτερα με τον εαυτό μας και με την οικογένεια μας για να μη χάσουμε την πραγματική ευτυχία, την πραγματική ζωή. Η ζωή μας είναι μικρή, μη την κάνουμε με το ζόρι μικρότερη. Να ζούμε την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνουμε.

Λίζα

Μια Ιστορία Αγάπης που δεν είχε happy end !

Η δικιά μου ιστορία αγάπης νομίζω πως δεν διαφέρει από άλλες ιστορίες.

 

Με τον Μιχάλη γνωριστήκαμε μέσω κοινής παρέας εγώ είχα άλλη σχέση εκείνος άλλη,τον ήθελα πάντα 7.5 χρόνια όμως ήμουν κολλητή του.

Όταν χωρίσαμε αποφασίσαμε να μαστε μαζί..

2.5 χρόνια μείναμε μαζί,όμως το παραμύθι δεν έιχε καλό τέλος,οι δικοί μου ανακατεύτηκαν,εγώ έκανα το λάθος & τους άκουσα & του είπα ψέμματα.

 

Χωρίσαμε,μείναμε φίλοι,ακυρώσαμε τον γάμο μας & τελικά μου είπε μετά από μια φιλία 5.5 μηνών ( τι φιλία να υπάρχει ) ότι δε μπορεί....του ζήτησα κάποια πράγματα μπυ δε μου τα έδωσε...

 

Δεν ελπίζω εύχομαι μόνο να είναι καλά γιατί το αξίζει!!

 

Όσο για εμένα όσο & να πονάω θα προσπαθήσω να προχωρήσω παρακάτω...

 

 

Φιλάκια πολλά,Πέννυ

Η Γεωργία μοιράζεται μαζί μας κάτι που έλεγε... " Να συμβεί σε εμένα αυτό? ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.... "

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΑΣ...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ. ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΤΕ

ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ '' Ε ΟΧΙ ΚΙ ΑΥΤΟ'' ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ''ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ''...

 

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.. ΤΙ ΕΝΝΟΩ? ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΑΠ'ΤΟ FACEBOOK... ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ

'' ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΑΠ'ΤΟ FACEBOOK? '' ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ...!!!

 

ΜΗΝ ΓΕΛΑΤΕ, ΣΑΣ ΝΟΙΩΘΩ.. ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΩ...

 

     ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΥΛΟΥΣΕ ΗΡΕΜΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ FACEBOOK... ΕΚΕΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ

ΜΕ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ LIKE. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟ

ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ LIKE ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΕΣ... ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΙ ΕΝΑ ΑΙΤΗΜΑ ΦΙΛΙΑΣ...

 

    ΒΛΕΠΩ ΦΩΤΟ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ... ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΕΛΝΩ ΜΗΝΥΜΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ...

ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ '' ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ '' ... ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΔΕΧΤΕΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ...

 

    ΤΟ ΔΕΧΤΗΚΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.. ΩΡΕΣ...

 

        ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ... ΑΓΩΝΙΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ...

ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, ΗΤΑΝ ΑΠ'ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΕ, ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΘΗΝΑ... ΟΥΦΦΦΦΦ..... ΔΥΣΚΟΛΑ...

 

     ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΔΕΝΟΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ... ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ!!!

ΛΕΣ ΚΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ... ΕΚΑΝΑ ΣΑΝ ΧΑΖΗ... ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΝΥΧΙΑ, ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΡΙΖΑ ΜΑΛΛΙΩΝ...

ΚΙ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΧΤΕΝΙΣΜΑ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕ ΔΕΙ???

 

     ΕΦΤΑΣΕ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΘΑ ΒΛΕΠΟΜΑΣΤΑΝ ΑΜΕΣΩΣ... ΠΟΥ ??? ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ... ΤΣΑΜΠΑ ΤΟ ΜΑΛΛΙ...!!! ΧΑΧΑΧΑ....!!!

ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΑΛΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ... ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ...

 

    ΦΤΑΝΟΥΜΕ,ΑΠΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΤΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΜΕΣΑ... Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΕΙΧΕ ΑΝΕΒΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ...

ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΛΟ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ............. ΤΟΝ ΦΙΛΑΩ....!!!!!!!!!!!!!!!!

ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΜΙΛΑΓΕ...!!!

        ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕΝ ΛΟΓΩ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ...

ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ...!!! ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΕΕΙ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΒΕΒΑΙΑ...!!! ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΕΤΕΙΟ...

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΑΓΑΠΕΣ, ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΒΓΑΔΕΣ ΑΛΛΑ Ο.Κ. ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...!!!

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ...!!!

ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΤΕ ΠΟΤΕ... Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ...!!!

 

ΓΕΩΡΓΙΑ

H Βέρα και το 24ωρο της!

Γειά σας, είμαι η Βέρα 25 χρονών  και αποφάσισα να σας γράψω και το δικό μου 24ωρο. Είμαι παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια ασχολούμαι με τα οικιακά και ακόμα δεν έχω παιδάκι.

 

7:00 Χτυπάει το ξυπνητήρι από το κινητό του άντρα μου. Είναι η ώρα να σηκωθεί για να πάει στη δουλειά. Εγώ ξυπνάω αλλά  γρήγορα με ξαναπαίρνει ο ύπνος.

8:30 Ενστικτωδώς και χωρίς καμία βοήθεια χτυπάει το εσωτερικό μου ξυπνητήρι που με ειδοποιεί πως είναι η ώρα να σηκωθώ. Καθημερινά αυτό συμβαίνει χωρίς καμιά διάκριση αν είναι καθημερινή ή Σαββατοκύριακο.

8:45 Έχω σηκωθεί και αφού πλύνω δόντια και ντυθώ πηγαίνω προς τη κουζίνα για να φτιάξω το πρωινό μου καφεδάκι.

9:15 Αρχίζω να στρώνω το κρεβάτι και να σκέφτομαι τι να μαγειρέψω πάλι σήμερα. Για εμένα που δεν τα πάω και καλά με τη μαγειρική αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.

10:00 Πλένω τα πιάτα που έχω αφήσει από το βράδυ και μαζεύω το σαλόνι. Έχω βάλει τον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό και σιγοτραγουδάω γιατί αν τραγουδήσω δυνατά σίγουρα οι γείτονες θα νομίζουν ότι κάτι έπαθα και θα αρχίσουν να χτυπούν τα κουδούνια να δουν αν είμαι καλά.

11:00 Βάζω τα ρούχα εξόδου, κάνω ένα απαλό πρωινό μακιγιάζ και ξεκινάω για το σουπερ μάρκετ. Εκεί μπορώ να κάτσω τουλάχιστον δύο ώρες και να κοιτάζω τα προιόντα στα ράφια ένα ένα.

12:30 Βάζω τα ρούχα εργασίας και ξεκινάω το μαγείρεμα. Έπειτα βάζω τα ρούχα στο πλυντήριο και αρχίζω το σιδέρωμα. Παραδόξως το σίδερο είναι από τις αγαπημένες μου δουλειές στο σπίτι. Αφού τελειώσω το σιδέρωμα ένα σκούπισμα σφουγγάρισμα και ένα ξεσκόνισμα είναι πάντα τα επόμενα στο ημερήσιο πρόγραμμα.

 

16:00 Το φαγητό έτοιμο. Τα ρούχα απλωμένα. Το σπίτι καθαρό και τακτοποιημένο. Ώρα για ένα απογευματινό καφεδάκι. Πηγαίνω είτε στο σπίτι της κολλητής μου που είναι δύο τετράγωνα κάτω από το σπίτι μου, είτε στη μαμά μου για το καθιερωμένο κουτσομπολιό μητέρας-κόρης.

18:30 Επιστροφή στο σπίτι καθότι σε 30 λεπτά καταφθάνει ο πολυαγαπημένος μου σύζυγος.

19:00 Ο αντρούλης μου είναι στο σπίτι και εγώ στρώνω το τραπέζι όσο εκείνος κάνει ένα γρήγορο μπάνιο.

20:00 Καθόμαστε στο τραπέζι και συζητάμε για τη μέρα μας καθώς τρώμε. Από τις πιο ωραίες ώρες της ημέρας.

21:00 Αφήνω τα πιάτα για την επόμενη μέρα, κάνω ένα γρήγορο ντουζάκι και κάθομαι στο σαλόνι με τον άντρα μου να δούμε μια ωραία ταινία.

23:30  Η ταινία έχει τελειώσει και εμάς μας έχει μισοπάρει ο ύπνος. Ξεκινάμε  προς το κρεβάτι για να συνεχίσουμε τον ύπνο μας ή τις προσπάθειες για ένα παιδάκι…

 

Κάπως έτσι είναι το 24ωρο μου με κάποιες παραλλαγές τα σαββατοκύριακα, τις  γιορτές ,τις αργίες κλπ. Ελπίζω να καταφέρω να γίνω σύντομα μανούλα για να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερο νόημα το 24ωρο μου.

 Βέρα

 

 

Το 24ωρο της Ελεάννας!

7:00 Το ξυπνητήρι χτυπάει κι εγώ σηκώνομαι στο λεπτό.Πλένομαι,ντύνομαι,βάφομαι παίρνω τσάντα και μπαίνω στο αυτοκίνητο.

8:00 Είμαι στο μαγαζί. Είμαι πωλήτρια σε  κατάστημα με ρούχα. 'Εχω πάρει καφέ στο χέρι και ετοιμάζομαι ψυχολογικά να εξυπηρετήσω με χαμόγελο τη κάθε απαιτητική πελάτισσα.

13:00 Τα νεύρα μου έχουν σπάσει με τις ιδιοτροπίες της καθεμίας,έχω πάρει ένα τοστ και περιμένω να έρθει η ώρα να κλείσω το μαγαζί.

15:00 Πάιρνω τη τσάντα μου, κλειδώνω και φεύγω γρήγορα για το σπίτι.

15:30 'Εχω βάλει τη φόρμα μου και ετοιμάζω κάτι γρήγορο για φαγητό. Κάθομαι στον καναπέ και βλέπω λίγη τηλεόραση, διαβάζω ένα βιβλίο ή μιλάω με τη μαμά μου στο τηλέφωνο.

16:30 Ξαναντύνομαι και φεύγω για το μαγαζί.Φοράω πάλι το επαγγελματικό μου χαμόγελο και περιμένω υπομονετικά τη πόρτα να ανοιξει και να μπει κόσμος.

19:00 Τα πόδια μου είναι πρησμένα απο την ορθοστασία και το στόμα μου έχει ξεχειλώσει απο το χαμόγελο.

8:00 Μισή ώρα ακόμα και φεύγω. 30 λεπτά που μοιάζουν με αιώνες.

8:30 Επιτέλους τέλος για σήμερα. Κλειδώνω και φεύγω για το σπίτι.

9:30 Έχω κάνει μπάνιο και περιμένω τις φίλες μου να έρθουν απο το σπίτι να με πάρουν για καφέ και ποτάκι.

12:30 Επιστροφή στο σπίτι. Ένα γρήγορο ντουζάκι και στο κρεβάτι αμέσως.

Η μέρα μου δεν είναι κάτι το συγκλονηστικό και ιδιαίτερο. Είναι όμως η καθημερινότητα μου και παρόλο που γκρινιάζω καμιά φορά(σχεδόν πάντα) την αγαπώ.

Ευχαριστώ Ελεάννα

Το 24ωρο της Εύης

08:00 χτυπάει το ξυπνητήρι, το ακούω και το αφήνω να χτυπάει με τον ήχο γάβγισμα σκύλου..το ακούει ο σκύλος μας και αρχίζει να γαβγίζει μετά από ένα τέταρτο αφού έχει βραχνιάσει από το γάβγισμα καταφέρνω να ξυπνήσω και να σκουντήσω τον αγαπημένο μου να ξυπνήσει

08:20 εχω ήδη βάλει φόρμα και είμαι στο πάρκο για την βόλτα του σκύλου,εκείνος αρνείται να κάνει τις ανάγκες του θέλει χάδια,η ώρα περνάει τα χάδια τελειώνουν η υπομονή μου αρχίζει να εξαντλέιται και άλλη μια βόλτα και άλλη μια βόλτα επιτέλους τα κάνει όλα τα μαζεύω στο σακουλάκι και ναι η ώρα είναι

 

08:50 πλένομαι γδύνομαι ντύνομαι για την δουλειά φτίαχνω καφέ του αγαπημένου, απλώνω ένα πλυντήριο ρούχων, αδειάζω το πληντύριο πιάτων τους δίνω από ένα φιλί και φεύγω

 

09:10 περιμένω το λεωφορείο στη στάση πόση ώρα και αυτό ακόμη να φανεί, τα νεύρα κρόσια

 

09:30 είμαι στο γραφείο, κλασσικά άβαφτη (τα έχω στην τσάντα για μετά που θα έχω πιεί και καφέ), ανοίγω υπολογιστή κάνω καφέ και ξεκινάει ο επαγγελματικός αγώνας

 

14:00 διάλειμμα για φαγητό, ανοίγουμε ταπεράκι τρώμε το ωραίο χτεσινοβραδινό φαγάκι που έχω μαγειρέψει κοτσομπολεύοντας με τα κορίτσια στο γραφειό για ένα 20λεπτο

 

16:30 διάλειμα για φρούτο τέλεια η ώρα περνάει αλλά έχουμε και άλλη δουλειά..δεν σχολάμε ακόμη...

 

18:30 σχολάμε επιτέλους (ας πάρουμε το καλό σενάριο ότι δεν έχει πολύ δουλειά και φεύγουμε νωρίς)..περιμένω το λεωφορείο στη στάση και τσουκ τσουκ φτάνω σπίτι

 

19:00 μπαίνω μέσα παρατάω τσάντα και ότι άλλο έχω ψωνίσει ερχόμενη από τη δουλειά, πέρνω τον σκύλο και το τσαντάκι για τις ακαθαρσίες και πάμε βόλτα στο πάρκο για μισή ώρα όπου κοινωνικοποιούμαστε με άλλα σκυλάκια και με μερικούς παράξενους που βριζόμαστε για το αν θα πρέπει να υπάρχουν γενικά σκύλοι!

 

19:30 έχουμε κάνει την ανάγκη μας, είμαστε σπίτι κάνουμε αγκαλιές και φιλία με τον σκυλάκο, τον αφήνω πάω σουπερ μαρκετ, γυρνάω τακτοποιώ τα ψώνια, μαγειρεύω, ακούω ειδήσεις ή μουσική, μαζεύω τα απλωμένα ρούχα απτην απλώστρα και γενικά από το οικοδομικό τετράγωνο αν φυσάει

 

21:00 μάλλον ήρθε ο αγαπημένος μου από την δουλειά, τρώμε και εμείς και ο σκυλάκος (ο καθενας το δικο του φαγητο), βλέπουμε τηλεόραση και οι τρεις και μετά παίζουμε

 

23:00 είναι ακόμη στον υπολογιστή εδώ και 1μιση ώρα ο αγαπημενος, τα νεύρα μου κρόσια, έχω μαζέψει έχω καθαρίσει έχω πλύνει έχω κάνει τα πάντα και τότε ακούγετε το μαγικό ρε συ Εύη βάλε μου ένα νεράκι ρε κορίτσι μου..ντριν ντριν έτοιμη για ρινκ! του πάω το νερό μουρμουρώντας,βρίζοντας, γριλίζοντας, γκρινιάζοντας

 

24:00 πέρνω τον σκύλο και διαβάζουμε βιβλίο ή βλέπουμε τηλεόραση ή παίζουμε

 

01:00 κοιμάται ο σκύλος ροχαλίζει σαν τρακτερ, ο αγαπημένος έχει πάει για ύπνο, απόλυτη ησυχία...βλέπω CSI πέρνω ιδέες εξολόθρευσης της μέλλουσας πεθεράς.

 

01:30 μπαίνω ιντερνετ από το κινητό...χαζεύω...έχει περάσει μισή ώρα και....πέφτω επιτέλους για ύπνο...

 

Το πρόγραμμα αλλάζει όταν έχουμε εξόδους ή όταν ο αγαπημένος φεύγει ταξιδάκια..και φυσικά αλλάζει με τις ορέξεις για τρελίτσες που συνήθως του έρχονται 5 τα χαράματα ενώ εμένα μου έρχονται στο καπάκι μετά το φαγητό..αν δεν γίνει ρινκ το σπίτι γίνετε ρινκ το κρεβάτι!!

 

EYH

Μία υπέροχη καλοκαιρινή Ιστορία Αγάπης!

Όλα ξεκίνησαν πριν από μερικά χρόνια. Είχα πάει με τις κολλητές μου διακοπές στη Ρόδο. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα διακοπές μόνη μου με φίλες και είχα σκοπό να το διασκεδάσω όσο μπορώ. Βλέπετε  εγώ δεν είχα πάει πενταήμερη λόγω αυστηρού πατέρα!

Στο καράβι σκεφτόμουν ότι αυτές τις δέκα μέρες που θα είμαστε εκεί θα προσπαθήσω να περάσω όσο καλύτερα γίνεται. Άλλωστε θα ήμουν άγνωστη μεταξύ αγνώστων ποιος θα μπορούσε να μου πει το παραμικρό? Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για να μείνουμε ήταν λίγο έξω από το κέντρο της πόλης. Ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο με πισίνες και τεράστια δωμάτια. Μαζεύαμε αρκετό καιρό λεφτά  για τις συγκεκριμένες διακοπές και γι’ αυτό θέλαμε όλα να είναι τέλεια.

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Το μέρος ήταν εκατό φορές καλύτερο από ότι το φανταζόμουν και το έβλεπα στο internet. Τελικά αυτές η διακοπές θα μου μείνουν αξέχαστες, σκέφτηκα, και είχα δίκιο….

Τα δωμάτια μας ήταν στον δεύτερο όροφο . Δύο δίκλινα το ένα δίπλα στο άλλο. Το μόνο που τα χώριζε ήταν ένα χαμηλό τοιχάκι στο μπαλκόνι. Από κάτω μια  μεγάλη πισίνα και ακριβώς μετά η θάλασσα. Είχα μείνει κυριολεκτικά άφωνη.

Άδειασα τα ρούχα από τις βαλίτσες, και  έβαλα αμέσως το μαγιό μου. Οι φίλες μου ήθελαν να κάτσουν λίγο στο δωμάτιο αλλά εμένα δεν με χωρούσε ο τόπος. Πήρα τη μεγάλη εμπριμέ μου τσάντα θαλάσσης και κατέβηκα στη πισίνα. Παίρνω ένα χυμό από το μπαρ, βρίσκω μια ξαπλώστρα και αφού αλείφομαι από πάνω μέχρι κάτω με αντηλιακό αρχίζω να απολαμβάνω τον σχεδόν πια μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού.

 

Χωρίς να συνειδητοποιήσω το πώς και το γιατί ,και ενώ βρίσκομαι σε απόλυτη νιρβάνα, ξαφνικά νιώθω κάποιον να προσγειώνεται με φόρα επάνω μου και να πέφτουμε παρέα από την ξαπλώστρα με δύναμη. Σηκώνομαι τρομαγμένη  και τότε βλέπω αυτό που θα μου άλλαζε μια για πάντα τη ζωή… Ένας γοητευτικός νεαρός  γύρω στα 25, ψηλός, γεροδεμένος  με μαύρα μαλλιά και καταπράσινα μάτια με κοιτάζει με απόγνωση. Ενώ θέλω να φωνάξω για όλο αυτό και να ζητήσω εξηγήσεις παραμένω αμίλητη και τον κοιτάζω σχεδόν αποχαυνωμένη. Ευτυχώς κάνει αυτός την πρώτη κίνηση και αρχίζει να ζητάει συγγνώμη και να μου εξηγεί ότι προσπαθούσε να αποφύγει τους φίλους του που μετά από ένα στοίχημα που είχαν βάλει και έχασε προσπαθούσαν να τον ρίξουν στη πισίνα. Εγώ συνεχίζω να είμαι αμίλητη και εκείνος νομίζει ότι έχω χτυπήσει και προσπαθεί να με συνεφέρει πιάνοντας μου το χέρι και κουνώντας με ελαφρά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι φίλες μου μας πλησιάζουν και έχοντας δει όλο το περιστατικό αρχίζουν να φωνάζουν και να ζητούν εξηγήσεις. Προσπαθώντας να συνέλθω από το σοκ και θέλοντας να ηρεμίσω λίγο τη κατάσταση λέω απλά ένα « όλα καλά, δεν έγινε τίποτα»  μαζεύω  τα πράγματά μου όπως όπως και τρέχω στο δωμάτιο.

Μέχρι αργά το απόγευμα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως ότι έγινε έγινε και τώρα πρέπει να διασκεδάσω όπως άλλωστε ήταν και το αρχικό μου σχέδιο. Βάζω ένα καινούριο λευκό φόρεμα, βάφομαι ελαφρά πιάνω έναν κότσο τα μαλλιά μου και είμαι έτοιμη για τη νυχτερινή μας έξοδο. Το πρόγραμμα περιελάμβανε φαγητό και κλάμπινγκ μέχρι πρωίας.

Έχουμε τελειώσει με το φαγητό και πηγαίνουμε σε ένα πολυσύχναστο μπαρ της Ρόδου. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε τα ποτά μας. Η διάθεση μου έχει φτιάξει αρκετά και δεν σκέφτομαι πλέον το μεσημεριανό συμβάν. Ώσπου με πλησιάζει ο μπάρμαν μου δίνει ένα ποτό και μου δείχνει μια παρέα αγοριών λέγοντάς μου «κερασμένο». Προσπαθώ με διακριτικότητα να κοιτάξω προς το μέρος τους όταν ξαφνικά με πλησιάζει εκείνος. Ναι ο γοητευτικός μεσημεριανός νέος είναι ακριβώς μπροστά μου και μου χαμογελάει. Τα πόδια μου αρχίζουν να τρέμουν και παίρνω πάλι αυτό το γνωστό αποχαυνωμένο βλέμμα. 

«Σου οφείλω μια μεγάλη συγγνώμη» μου λέει και εγώ χαμογελώ με αμηχανία. Από εκείνη τη στιγμή και για όλο το υπόλοιπο βράδυ δεν σταματήσαμε να μιλάμε και να γελάμε για το σκηνικό που έγινε στη πισίνα και το πόσο αστείο μας φαινόταν τώρα πια. Η ώρα πέρασε και οι φίλες μου ξεκίνησαν για το ξενοδοχείο. Όχι όμως κι εγώ. Ο Μάνος (έτσι τον λένε) μου πρότεινε να πάμε μια βόλτα και φυσικά εγώ δέχτηκα με χαρά να τον ακολουθήσω. Πήγαμε μαζί στη παραλία του ξενοδοχείου και μιλούσαμε μέχρι που μας βρήκε το ξημέρωμα.

Την άλλη μέρα βρεθήκαμε στη πισίνα και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο οι δύο παρέες έγιναν μια. Από τότε και για όσο διήρκησαν οι διακοπές μας  ήμασταν   όλη την ώρα μαζί.

Μέχρι και την προτελευταία μέρα δεν είχα σκεφτεί τι θα γινόταν αφού τελειώσουν οι διακοπές. Εκείνος έμενε στη Θεσσαλονίκη και εγώ στην Αθήνα. Είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι. Τα πράγματα έγιναν ακόμα δυσκολότερα όταν και εκείνος μου εξέφρασε τα συναισθήματά του. Σχέση εξ’ αποστάσεως? 

Το τελευταίο βράδυ ήταν ονειρικό. Δεν πήγαμε πουθενά. Κλειστήκαμε στο δωμάτιό του και εκεί αγκαλιασμένους μας βρήκε το πρωί. Δεν είπαμε τίποτα για το τι θα γίνει μετά. Κανείς από τους δύο δεν ήθελε να χαλάσει αυτή τη στιγμή.

Το άλλο πρωί μάζεψα τα πράγματά μου και ξεκινήσαμε με τις φίλες μου για το λιμάνι. Εκείνος θα έφευγε την επόμενη μέρα. Στο καράβι το κεφάλι μου βούιζε και η διάθεση μου κάθε άλλο παρά καλή ήταν. Κάθισα σε ένα καναπέ έβαλα την αγαπημένη μου μουσική και αναπολούσα όλες αυτές τις υπέροχες μέρες που ανήκαν πλέον στο παρελθόν. Ώσπου ένα χέρι με αγγίζει στους ώμους και νιώθω κάποιον να με φιλάει απαλά στο λαιμό. Ήταν εκείνος. Είχε αλλάξει το εισιτήριο και τώρα ταξιδεύαμε μαζί για την Αθήνα.

Μετά από ένα χρόνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη ,Θεσσαλονίκη- Αθήνα αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί . Τώρα ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε και περιμένουμε σε λίγους μήνες το πρώτο μας παιδάκι. Μετά από πέντε χρόνια συνεχίζω να είμαι το ίδιο ερωτευμένη μαζί του όπως την πρώτη μέρα που τον γνώρισα.

Μετά το γάμο ταξίδι του μέλιτος θα πάμε στη Ρόδο. Στο ξενοδοχείο που πρωτογνωριστήκαμε.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

 

 

 

ΤΟ 24ωρο της ανύπαντρης Γεωργίας...!!!‏

Να 'μαι κι εγώ...!!! Σιγά μην γλιτώνατε...!!! Είμαι η Γεωργία από Πάρο κι αν και ανύπαντρη θα ακούσετε και το δικό μου 24ωρο.. Το οποίο έχει δύο δουλειές... Έχουμε και λέμε :

06.40: Χτυπάει το πρώτο ξυπνητήρι με έναν απλό ήχο κι εγώ κάνω την πιο απλή κίνηση και το κλείνω.. Καλό ε ??? Έχει και συνέχεια...

06:50: Ακούγεται το τραγούδι των VEGAS ''ΓΙΑ ΣΕΝΑ΄΄ ( ωραία επιλογή έτσι??? ) και είναι το δεύτερο ξυπνητήρι. Ακούω για λίγο το τραγούδι και μετά το κλείνω κι αρχίζω να τεντώνομαι... Αχ αυτό το τέντωμα... Στο καπάκι έρχεται το δεύτερο ξυπνητήρι, ο μπαμπάς μου... Κι έτσι σηκώνομαι...!!!

07.00: Είμαι σχεδόν έτοιμη.. Έχω πλυθεί και έχω φτιάξει μαλλιά και πάω να ντυθώ... Μιλάμε για πολύ γρήγορη...!!!

07.20: Είμαι στην δουλειά και λέω Καλημέρα... Σας είπα τι δουλειά ? Κρατάω δύο αγοράκια... Αμέ...!!! Ο μεγάλος είναι 3,5 χρονών και ο μικρός 15 μηνών... Τις περισσότερες μέρες είναι ξύπνιοι και κάποιες κοιμούνται... Μετά ξεκινάει ένας αγώνας που οι περισσότερες τον ξέρετε.. Πλενόμαστε,ντυνόμαστε,τρώμε και παίζουμε... Φτιάχνω κι ένα καφεδάκι ! Όλα βέβαια με ένα ωράριο...!!!

10.00: Ο μικρούλης θα κοιμηθεί κι εγώ φτιάχνω τον δεύτερο καφέ... Και αρχίζει το παιχνίδι με τον μεγάλο... Μέχρι να ξυπνήσει ο μικρούλης και να παίξουμε όλοι μαζί...!!!

13.30: Είμαστε όλοι μαζί και πλένουμε χέρια για να φάμε... Και γύρω στις 14.30 πέφτουμε για ύπνο...!!! Μόλις κοιμηθούν θα μαζέψω τραπέζι και νεροχύτη και θα χαλαρώσω...

16.15: Σχολάω και πάω σπίτι...

16.40: Είμαι σπίτι και μπαίνω κατευθείαν για μπάνιο... Τελειώνω στις 17.05 και κάθομαι στο τραπέζι να φάω... Μην ρωτήσετε τι φαγητό γιατί αυτές τις μέρες νηστεύω και δεν τρώω ούτε λάδι...

17.25: Σηκώνομαι και τρέχω να ντυθώ,να φτιάξω μαλλιά και να βαφτώ...

Στις 17.35 ξεκινάω για την επόμενη δουλειά που είναι DVD CLUB...

18.00: Ανοίγω το μαγαζί και φτιάχνω καφέ.. Σε όλους φαίνεται απλή δουλειά αλλά δεν είναι.. Έχει πάρα πολύ δουλειά.. Δουλειά μπροστά στο PC με πολλούς κωδικούς... Να τσεκάρω τις επιστροφές των dvd , να τα βάλω διαθέσιμα, να περάσω καινούργιες ταινίες, να φτιάξω εξώφυλλα,υποθέσεις, να τους βάλω barcode και να τις αποθηκεύσω στο σύστημα.... Σας φαίνονται εύκολα??? Και συγχρόνως, εξυπηρετώ και πελάτες...!!!

10.15: Σχολάω και πάω σπίτι... Κάνω ένα μπάνιο,τρώω λίγα φρούτα και ανοίγω υπολογιστή για να μιλήσω με τις φίλες μου στο facebook και για να κάνω SKYPE με το μωρό μου...

Κατά τις 23.30 αρχίζω να νυστάζω... Οπότε, λέω καληνύχτα και πέφτω...

Όλοι νομίζουν ότι εμείς που μένουμε σε νησί, κάνουμε και τα μπάνια μας και τις βόλτες μας. Μεγάλο λάθος...!!! Θα βγω μόνο όταν έρθει το αμόρε μου..Ή αν βγούμε σαν οικογένεια.. Δεν έχω κουράγιο για κάτι άλλο... Τα υπόλοιπα βράδια, σπίτι... Κάποια βράδια που γυρνάω σπίτι μπορεί να βρω τις ανιψιές μου και να καθίσουμε στην βεράντα... Επίσης, έχω ελεύθερη την Κυριακή!!! Και ενδιάμεσα τα πρωινά, μιλάω στα κλεφτά με τις φίλες μου στο fb...!!! Σας ευχαριστώ που θα με διαβάσετε...!!! χαχαχαχαχα........ Καλό εεεεεεεεεεε???????????????? Φιλάκιααααααααα..........!!!!!!!!!!!!

Γεωργία Μ.

Η Πέννυ είναι καθηγήτρια και μας περιγράφει το δικό της ξεχωριστό 24ωρο!

Να μαι κ εγώ!!!Αποφάσισα να στείλω και το δικό μου 24 ώρο να δείτε πως λειτουργούμε & εμείς οι καθηγητές αν & φαντάζομαι πως όσοι καθηγητές έχουν παιδιά περνάνε πιο δύσκολο 24 ώρο

06:00 : Ξυπνάω αμέσως χουζουρεύω λίγο στο κρεβάτι κ ετοιμάζομαι για την γυμναστική μου & το πρωινό μου

07:00: Μόλις τελειώσω το πρωινό,το μπάνιο & τα συναφή ετοιμάζομαι για τα πρωινά μαθήματα ( τον χειμώνα) ενώ τώρα το καλοκαίρι ετοιμάζω σημειώσεις για τη νέα σχολική χρονιά

12:00 : Μέχρι τις 12 γράφω ασταμάτητα είτε στον υπολογιστή είτε στο facebook είτε στα ιστολόγιά μου ( περιττό να σας πω πως αν έχω μαθήματα δε θα χρειαζόταν να σας γράψω το πρόγραμμά μου γιατί μέχρι τις 21:00 θα ήμουν από σπίτι σε σπίτι)

.Ε λοιπόν μετά από τόσο γράψιμο καιρός να καθαρίσω το σπίτι,να δω τους γονείς μου,να μαγειρέψω & να κουτσομπολέψω με φίλους στο διαδίκτυο Οι ώρες περνάνε χαλαρά με δουλειά ή με εξορμήσεις ( μαγαζιά πχ) ..Όταν όμως υπάρχουν ιδιαίτερα χρόνος δεν υπάρχει...συνήθως ξεκινάω δουλειά στις 08:00-14:00 στους ενήλικες ή στους απόφοιτους μαθητές μου κ μετα τις 14 στους μικρούς μας φίλους.

Γυρνάω 22:00 σπίτι & δεν υπάρχει χρόνος για μένα παρά μόνο για να διορθώσω γραπτά!!! Όπως καταλαβαίνετε τρέχω & δε φτάνω...για αυτό τώρα γεμίζω τις μπαταρίες μου γιατί σε ένα μήνα από τώρα αρχίζει το τρέξιμο!!

Σας φιλώ, Πέννυ

Η φίλη μας Σοφία, μας αφηγείται το δικό της... Γυναικείο 24ωρο!

06:00: Εγερτήριο στρατιωτικό… ετοιμάζομαι, και ψιλοσυγιρίζω το σπίτι ενώ ταυτόχρονα ως άλλο ξυπνητήρι εγώ προσπαθώ να ξυπνήσω τον καλό μου. Του βρίσκω ρόυχα κα ετοιμάζω καφέδες τους οποίους πίνουμε μέχρι…

07:00: καταφθάνει η μάνα μου για να αναλάβει τα παιδιά. Της αφήνω λεφτά για να πληρώσει λογαριασμούς αλλά και μια στοίβα ρούχα για σιδέρωμα (το σιχαίνομαι).

08:00: έχω ήδη φτάσει στη δουλειά. Τρέξιμο, πίεση αλλά και λίγο κουτσομπολιό με τα κορίτσια κάνουν τη μέρα να περνάει ευχάριστα. Τις περισσότερες μέρες είναι απλά βαρετά… κάποιες είναι κόλαση,

16:00: αποχωρώ από τη δουλειά και ολοταχώς για το σπίτι. Το χειμώνα μποτιλιάρισμα, το καλοκαίρι λιώνω από τη ζέστη.

16:40: Φθάνω στο σπίτι και προσπαθώ να βρω θέση για παρκάρισμα.

17:10: Επιτέλους (;;;;) σπίτι, Η μάνα μου καθημερινά μου περιγράφει μια μέρα κόλαση, οπού τα παιδιά την τρελάνανε, οπού της άφησα ένα σπίτι χάλια, οπού δεν ξέρω να μαγειρεύω γιατί το φαγητό που είχα φτιάξει από βραδύς ήταν ανάλατο αλλά το «σουλούπωσε» εκείνη και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Τρώω και ψιλομαζεύω το σπίτι ενώ απαντώ σε οποιαδήποτε απορία και φιλονικία των παιδιών μου

18:00: καθόμαστε με τον μεγάλο μου γιο και τον διαβάζω, Μπαίνω και λίγο στα κλεφτά facebook ενώ επιστρέφει και ο άντρας μου. Εξηγώ στον μικρό ενώ ετοιμάζω στον άντρα μου να φάει. Πάντα έχω όρεξη να μιλήσουμε και εκείνος πάντα πτώμα… κανά δυο κουβέντες την ώρα που τρώει και μέχρι να νευριάσει.

19:30: έρχεται ή πάω σε καμιά γειτόνισσα για καφέ.

20:30: Επιστροφή στο σπίτι. Μπάνια, καθαριότητα μαγειρική ή delivery για βραδινό.

21:30: Βάζω τα παιδιά για ύπνο. Ιστορίες και παραμύθια μέχρι να αποκοιμηθούν.

23:00: Μπάνιο και χαλάρωση στο σαλόνι με τον άντρα μου για να δούμε τηλεόραση ή ταινία και να πούμε ότι τρέχον πρέπει για τα παιδιά ή τα χρέη και τους λογαριασμούς

00:00: ο άντρας μου με ξυπνάει γιατί έχω αποκοιμηθεί στον καναπέ. Συνεχίζω τον ύπνο μου στο κρεββάτι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πρόγραμμα τροποποιείται όταν η μάνα μου θα κρατήσει τα παιδιά. Εμπλουτίζεται με μεσημεριανό ύπνο, καφέ, ποτό και σεξ. Αλλά μην φανταστείτε… σαν εθνικές επετείους είναι και αυτά πια… μια στο τρίμηνο!!!!....

Σοφία Π.